Co to za flaga?

Przyzwyczailiśmy się, że flaga Libii jest mało urozmaicona: jednolicie zielona. Rewolucjoniści używają innej, czerwono-czarno-zielonej.

Jest to pierwsza flaga Libii po odzyskaniu niepodległości od Włoch. Stosowano ją do 1969 roku, do momentu, kiedy Muammar Kadafi przejął władzę.

Do tej pory flagi używa libijska opozycja: zarówno monarchiści, jak i po prostu przeciwnicy Kadafiego.

Jako ciekawostkę dodać można, że historia flagi libijskiej pod Kadafim nie jest prosta.

Bezpośrednio po tym, jak 27-letni wtedy Kadafi wykorzystał fakt, że król Idrys udał się na leczenie do Turcji i przejął władzę w kraju – oficjalnymi barwami ogłoszono panarabski „tricolor”: czerwono – biało – czarny sztandar.

Kolory panarabskie używane są w zdecydowanej większości arabskich krajów, choć mało które państwo używa wszystkie z panarabskich barw (do czerwieni, bieli i czerni należałoby dodać też zieleń: barwy te reprezentują historyczne kalifaty – czerń to kolory Abbasydów, zieleń – Fatymidów, biel – Umajadów, a czerwień – Fatymidów. Według innej interpretacji, kolory te to stadia historii Arabów: czerń to symbol opresji i zniewolenia, która została zrzucona w wyniku walki (czerwień) i rewolucji (biel). Zieleń symbolizuje rozkwit wolnych państw Arabskich.

Po wstąpieniu Libii do Federacji Państw Arabskich, jednoczącej, prócz Libii, Egipt i Syrię przyjęto flagę federacji, co skończyło się na dodaniu do panarabskich barw sokoła Korejszytów.

Kiedy jednak federacja została rozwiązana, a – na domiar złego – prezydent Egiptu Sadat odwiedził Izrael, Kadafi się obraził i zakazał używania „tricoloru”. Na to miejsce wprowadził nieprzekombinowaną, całkowicie jednobarwną flagę: zieloną. Zieleń to kolor islamu, a także „zielonej książeczki” Kadafiego, za pomocą której libijski dyktator objaśniał świat światu i tłumaczył, dlaczego robiąc to, co robi robi dobrze.