Gangi miasta Gwatemala

Mieszkańcy Castanas w stolicy Gwatemali dość już mają rajdów gangu Mara Salvatrucha na ich dzielnicę. Niebogatą – dodajmy. Aby się przed nimi bronić powołali własny sąsiedzki antygang.

Jak działają? Prosto. Jeśli ktoś jest podejrzany, musi udowodnić, że jest niewinny. Trochę przypomina to sytuację znaną z „Mszy o miasto Arras”, kiedy to trzeba było udowadniać, że nie jest się koniem.

W Castanas, jak w Arras, panuje nastrój oblężonej twierdzy. W takich miejscach niuanse, do których się przyzwyczailiśmy i które nazywamy prawami osobistymi, traktowane są jak fanaberie. Jak demokracja w putinowskiej Rosji. Wszędzie, gdzie panuje histeria (jeśli uzasadniona, to jeszcze pół biedy, choć histeria nigdy nikomu jeszcze w niczym nie pomogła), społeczności w swoich metodach mają tendencję do zbliżania się w swojej formie do tego, co im zagraża. W tym przypadku „anty-gang” ma duże szanse stać się po prostu gangiem.

Tym bardziej, że to dzieciaki. Popatrzcie na nich.

Ich wrogowie z gangu Mara Salvatrucha często nie są od nich starsi.

A jednak trudno sobie wyobrazić, że dzieciaki dadzą sobie z nimi radę. Salvatrucha to gang międzynarodowy, którego korzenie sięgają latynoskich dzielnic Los Angeles, i który działa w praktycznie całej Ameryce Środkowej. Salvatrucha dokonuje ostatnimi czasy przerzutów do Hiszpanii.

Salvatrucha są bezwględni. Jak mówią znawcy tematu, ich powodzenie w Los Angeles polegało między innymi na tym, że idące do gangu dzieciaki, często urodzone jeszcze w biednych krajach Ameryki Łacińskiej, już jako dzieci napatrzyły się na okrucieństwa.

Ich metody działania – obcinanie kończyn, mordowanie, ścinanie głów – szokowała tych, którzy urodzili się i wychowali w Los Angeles, choćby nie wiadomo, w jak podłych dzielnicach.

Ich znakiem rozpoznawczym są tatuaże, często pokrywające całe ciało.

A nam pozostaje się cieszyć, że żyjemy w relatywnie cichym i spokojnym zakątku Europy.

Zdjęcia: AFP
Tekst: ZS