Jak wyglądają miasta na końcach świata?

Północne krańce mapy, miejsca, w które rzadko zaglądają nie tylko turyści, ale nawet kartografowie. Ale tam też żyją ludzie. Zobaczcie, jak.

Map.interia.pl

Nuuk, Grenlandia (Dania)

Nuuk to wśród prezentowanych tu miast prawdziwa metropolia. Ponad 15 tysięcy mieszkańców, szkolnictwo wyższe. W końcu – stolica. Jeśli Grenlandia uzyska niepodległość (a póki co, choć serce podpowiada co innego, to rozsądek nakazuje dać sobie z niepodległością spokój, bo niepodległe państwo trzeba utrzymać, a z czego ma się utrzymać Grenlandia?) Nuuk zostanie jedną ze światowych stolic.

1 lipca temperatura w Nuuk wynosiła 6 stopni Celsjusza. Prognoza na następne dni – 10 -11 stopni.

Centrum Nuuk w listopadzie/AFP

Rybak z Nuuk – Johannes Heilmann/AFP

Port w Nuuk/AFP

Referendum w sprawie rozszerzenia autonomii Grenlandii. Zwyciężyli zwolennicy tego rozwiązania, na „TAK” zagłosowało 75 procent Grenlandczyków. O niepodległości jednak mówi się nieśmiało/AFP

Barentsburg, Spitsbergen (Norwegia)

Barentsburg to stolica części Spitsbergenu zamieszkanej przez Rosjan i Ukraińców. Administracyjnie miasto to należy do Norwegii, działają tam norweskie numery telefoniczne i adresy internetowe, ale na bazie traktatu z 1920 roku Rosja eksploatuje lokalne kopalnie węgla. W Samym Barentsburgu znajduje się rosyjski konsulat. Oraz, jakżeby inaczej, pomnik Lenina.

1 lipca tempreatura w Barentsburgu wynosiła 8 stopni Celsjusza. Prognoza na najbliższy tydzień – 6-7 stopni.

Popiersie Lenina w Barentsburgu/AFP

Panorama Barentsburga/AFP

Port w Barentsburgu/AFP

Longyearbyen, Spitsbergen (Norwegia)

Longyearbyen to stolica Spitsbergenu. Zyje w niej koło 2000 osób. Głównie Norwedzy, ale także Rosjanie, a nawet Tajowie. Większość mieszkańców miasta (przybyszów z kontynentu, przeciętny czas, jaki ludzie wytrzymują w Longyearbyen wynosi nieco ponad 6 lat) zajmuje się górnictwem, z tego powodu w jego społeczności dominują mężczyźni. 76 procent gospodarstw domowych w mieście to jednoosobowe przedsięwzięcia. Więcej tam – w każdym razie – skuterów śnieżnych, niż obywateli.

1 lipca w Longyearbyen było 8 stopni Celsjusza. Prognoza na następny tydzień – 6-7 stopni.

Resolute Bay, Kanada

Resolute to osada Inuitów na wyspie Cornwallisa. Średnia roczna temperatura to -16 stopni. Lokalni mieszkańcy dorabiają sobie jako przewodnicy dla polujących na białe niedźwiedzie, choć ten biznes może się niedługo skończyć w związku z zaostrzeniem przepisów związanych z polowaniami na te zwierzęta.

W związku z coraz mocniejszą rywalizacją z Rosją w Arktyce rozważana jest budowa w okolicach Resolute dużej kanadyjskiej bazy wojskowej.

1 lipca temperatura w Resolute Bay wynosiła 11 stopni Celsjusza. Prognoza na najbliższy tydzień – od 7 do 5 stopni. 5 lipca ma lać.

Premier Kanady Stephen Harper w Resolute Bay/AFP

Dikson, Rosja

Zima w Dikson trwa 10 miesięcy. Film ten kręcony był w końcu maja.

Trudno wyobrazić sobie bardziej depresyjne miejsce. Nie dość, że rachityczny krajobraz kulturowy utrzymany jest w mało optymistycznym stylu poradzieckim, to do najbliższej osady – Dudinki

równie depresyjnej i samotnej, tym bardziej należy docenić lokalny patriotyzm, który przejawia się na przykład w tej piosence:

jest ponad 500 kilometrów, nieco więcej do najbliższego miasta – Norylska

http://youtu.be/U6Y8IFYGdQc

który oprócz tego, że jest wielkim postkomunistycznym osiedlem pośrodku niczego, jest dodatkowo jednym z najbardziej zanieczyszkonych miast na kuli ziemskiej.

1 lipca temperatura w Dikson wynosiła 7 stopni. Prognoza na najbliższy tydzień – ocieplenie. Od 8 do 9 stopni.

Tiksi, Rosja

To miasto w Republice Sacha nad Morzem Łaptiewów.

Żyje tu około 5000 osób. Średnia temperatura lipca i sierpnia – 8 stopni. Przymrozki cały rok.

Dojechać się tam teoretycznie da. A jak – to już co innego. Zobaczcie sami. Film o ekspedycji samochodami z Moskwy do Tiksi i z powrotem. Jeśli ktoś nie zna języka, nie szkodzi. Można po prostu pooglądać.

1 lipca w Tiksi było 15 stopni. Prognoza na najbliższy tydzień – krach pogody. 2 lipca – co prawda – 17 stopni, ale 3 lipca już 7, a 4 – 1. I ma lać. A w nocy przymrozek.

Biełuszaja Guba, Nowa Ziemia (Rosja)

Białuszaja Guba leży na arktycznej wyspie Nowa Ziemia. Liczy prawie trzy tysiące mieszkańców (wielu to wojskowi). Przy jej odizolowaniu od świata, odizolowanie Dikson czy nawet Tiksi to pestka.

Wyobraźcie sobie, jak stamtąd gdziekolwiek wyjechać… Dostać się równie trudno – potrzebne jest specjalne zezwolenie (podobnie, jak do Norylska i Dudinki). Co ciekawe, żyła tam kiedyś ludność tubylcza (Nieńcy), została jednak wysiedlona.

W Biełuszej Gubie działają szkoły, hotele a nawet bankomat. Szpital wojskowy, basen, centrum rekreacyjne i cerkiew. Dla głodnych świata – dwa loty tygodniowo. Do Archangielska.

Na początku lat 90-tych istniała w Biełuszej Gubie punkowa ekipa, która „hołd swej młodości” składa w YouTube:

1 lipca w Biełuszej Gubie było 12 stopni. Prognoza tygodniowa: od 10 do 12 stopni, ale ma padać deszcz.

Anadyr, Czukotka (Rosja)

Anadyr, stolica rosyjskiej Czukotki, to ciekawe miejsce. Byłym gubernatorem Czukotki był oligarcha Roman Abramowicz i za jego panowania Anadyr nabrał sznytu, a warunki życia poprawiły się.

Pojawili się inwestorzy. W 2005 roku Abramowicz zrezygnował z ponownego kandydowania na to stanowisko.

Zamieć w Anadyrze

W Anadyrze żyje około 13 tysięcy osób. Zwiedzających ostrzegamy: bez specjalnego pozwolenia do miasta nie wjadą, a jeśli wjadą, to będą mieli problemy. Rosja to jednak Rosja.

1 lipca w Anadyrze było 9 stopni Celsjusza. Prognoza na najbliższy tydzień – od 11 do 14 stopni. W pierwszej połowie tygodnia – deszcz.

Diomeda (Inalik), Wyspy Diomedesa, Mała Diomeda (USA)

Jedyne miejsce w Stanach, z którego widać Rosję. Czyli miejsce, o którym niechcący mówiła Sarah Palin.

To miejsce to amerykańska wysepka Mała Diomeda leżąca naprzeciw należącej do Rosji – Dużej Diomedy. Na amerykańskiej Diomedzie leży osada o mało oryginalnej nazwie – Diomeda (choć lokalni mówią na nią Inalik). Żyje tam nieco ponad 100 osób.

Relacja CNN z Diomedy.

Trudno wyobrazić sobie życie lokalnych Inuitów na tej opuszczonej przez Boga i ludzi wysepce w lodowatej części Pacyfiku. Polowali na wieloryby, wykonywali rzeźby z ich kości, które później sprzedawali pływając zarówno na Alaskę, jak i na Syberię. Gdy pod koniec XIX wieku przypłynęła tutaj ekspedycja Amerykanina Johna Muira, tubylcy chcieli wymienić na żywność wszystko, co mieli.

Granica pomiędzy Rosją a Ameryką biegnąca pomiędzy Diomedami istnieje – oficjalnie – od 1867 roku, jednak dopiero w czasie zimnej wojny zaistniała naprawdę. Wcześniej spokrewnieni ze sobą Inuici po prostu przepływali z wyspy na wyspę, a świadomość tego, że jedni są „Amerykanami” a inni – „Rosjanami” – była, jak można sobie wyobrazić, znikoma. Tyle, że sprawa okazała się istotna. „Amerykanie” zostali na wyspie i dziś czerpią profity z przynależności do USA, „Rosjanie” natomiast zostali przymusowo wysiedleni na Czukotkę. Część z nich zobaczyła swoich krewnych z Małej Diomedy dopiero po 50 latach – po zakończeniu zimnej wojny.

Obecne życie w osadzie Diomeda też wyobrazić sobie niełatwo. Znajduje się tu około 30 domów, szkoła i mały kościół katolicki. Jest pralnia połączona z kawiarenką, sklepik (choć banku na wyspie nie ma), w którym nie można jednak sprzedawać alkoholu, biblioteka i lądowisko dla helikopterów.

Co więcej, z Małej Diomedy widać nie tylko Rosję, ale i jutrzejszy dzień. Bo pomiędzy oboma wyspami przebiega międzynarodowa linia zmiany daty.

1 lipca na Małej Diomedzie było 6 stopni Celsjusza. Prognoza na najbliższe dni – od 3 do 6 stopni. Będzie lało.

CZYTAJ TEŻ: Kto powiedział, że Antarktyda jest niezamieszkana?