| Wszystkie | Artykuły | Publicystyka | Kurioza | Zdjęcia i filmy | W trasie |
Ikona protestów na plasu Taksim w Stammbule, zdjęcie policjanta rozpylającego gaz prosto w twarz przechdozącej dziewczyny, doczekało się artystycznej intepretacji. Stambulski artysta Taha Alkan ujął tę scenę w formę klasycznej tureckiej miniatury.
Ukraiński i rosyjski internet leży na ziemi i się śmieje.
Być może zauważliście, że żołnierze na ulicach Kairu wyglądają zupełnie inaczej, niż protestujący? Są wychudzeni, wąsaci, trochę wystraszeni. Pochodzą z prowincji, i w wielkim mieście czują się niepewnie. Egipska artystka Nermine Hammam stworzyła ich obrazy. Jak sama twierdzi – gdy na plac podjechały transpotery, wyobrażała sobie, że wysiądzie z nich „mitologiczne wręcz uosobienie męskiej siły”, tymczasem chłopcy w mundurach, ktorzy wyszli z wozów na ulicę byli wystraszonymi „nastoletnimi chłopaczkami, którzy nigdy nie byli w mieście”. „”Ich szeroko otwarte oczy były tak odmienne od oczu miejskich policjantów, do widoku których się przyzwyczailiśmy” – cytuje Hammam magazyn „Slate”. I takie właśnie są te obrazy: egipscy wojacy zanurzeni są w sielskości, nie w betonowym szaleństwie zrewoltowanego Kairu, do którego w ogóle nie pasują.
Stereotyp Władimira Putina w czymś, co można określić jako „stereotyp światowy”, bo przecież czymś takim jest stereotyp, który wykuwa się w internecie, jest nieco inny od stereotypu, który Putin próbuje wyrobić sobie w Rosji. Za pomocą sesji fotograficznych na których świeci gołą klatą i krzepko dzierży męskie przyrządy (nie, nie o to chodzi, tylko o karabiny, wędki, stery pojazdów etc) próbuje przekonać Rosjan, że jest twardzielem, ale swoim, ludzkim, ciepłym i opiekuńczym. Reszta świata jednak widzi Putina inaczej. Jako zimnego, robotycznego wręcz, zabójcę o twarzy na której odbija się tyle emocji, co na twarzy Terminatora. Oto przegląd najlepszych putinowych memów.
